Cultuurschok

2 okt 2014

Hallo lieve lezers,

Het was me toch een dagje, als ik nog niet begreep wat een cultuurschok is dan weet ik het nu wel! Gister kregen we te horen dat we om 5.30 weg zouden gaan en we gaan maat 5 dagen dus konden we bagage achterlaten. Dat is echt even schakelen. Had weinig geslapen in het vliegtuig en dan de volgende dag weer vroeg op, dat terwijl je overompeld bent door een andere cultuur en ook weer je tas moet ompakken. Poeh!

De volgende ochtend 5 uur gaat mijn wekker. Jeetje.. Wat raar dat het dezelfde wekker is als thuis terwijl je op zo'n andere plek wakker wordt! Snel in de kleren en naar beneden tas afgeven en ik krijg een label. Ontbijt heeft Rhadjes(de gids, een erg jonge jongen lijkt het..haha) mee voor onderweg. Dus om 5.30 zitten we met ze drieën op de achterbank. Renske, Julie en ik, ja ik ben met 2 andere meiden( nederlander en belg) die bij de zelfde organisatie hebben geboekt. Nou die taxi brengt ons dus in het donker naar de vertrekplaats van de bus. Daar aangekomen is het ineens licht! Wat gaat dat hier snel.

We zijn de eerste en met een redelijke volle bus vertrekken we om 6 uur. Naarmate we verder naar de rand van Kathmandu rijden wordt de bus steeds verder gevuld. Er is dan ook een festival gaande dus iedereen is op weg naar familie. Dus met een stampvolle bus klimmen en stijgen we langs de berg over smalle kronkel weggetjes, terwijl de afgrond je tegemoet lacht..brrr..en de inhalers en tegenliggers langskomen. Ondertussen groeit de trek en wordt ik wat wagenziek. Eenmaal een broodje in de hand gaat het eten ook niet gemakkelijk, ik ben namelijk ook nog eens moe. Daarbij hebben we het geluk op de dag te reizen dat het nationale offerdag is en iedereen bezig is zijn geit langs de weg te ontleden.. HEERLIJK! Prettig aangezicht een verbrande geiten kop of een lijf dat ze laten uitbloeden(ik zal jullie de details besparen). Ik heb werkelijk waar in mijn leven nog nooit zoveel dode geiten gezien, eigenlijk nog nooit.

Door me ogen dicht te doen weet ik te ontsnappen aan alle prikkels en taferelen en eindelijk aangekomen overvalt ons een heerlijke rust na de drukte van Kathmandu. Hier in Dhading is het prachtig en we verblijven bij de familie van Rhadjes. Hij heeft een zus en een broer en ze neefjes zijn ook steeds in de buurt. Iedereen is ontzettend lief en gastvrij, al praten we vooral met Rhadjes. We zijn er rond 10 uur, maar het voelt als namiddag. In het begin is het wat onwennig en we zoeken ons plekje en wat wel en niet de bedoeling is. Van de moeder kregen we een tika, een rode plak van rijst zout en water, die al vrij snel van me hoofd valt.. Hahah. Hij staat voor een goede reis en heet ons welkom, erg leuk! Later nemen we een duik in de rivier, wat echt een heerlijke verfrissing is. Daarna relaxen we wat en krijgen een boekje met Nepalese manieren. Ik had van me tante precies dezelfde hij zag er alleen anders uit. De buitenkant was anders maar de informatie niet echt ge-update sinds 1975. We krijgen lekkere noedelsoep (erg zout), 's middags nog eens Dhal bath en 's avonds fried rice. Echt alles is erg lekker ^^ we hebben de dag nog heel wat gekaart, nieuwe kaartspellen geleerd, gerelaxed, gepraat en de buffel gemolken. Dan wordt het snel donker en plots gaat het licht uit, we ontdekken dat het elke avond 1 uurtje uitgaat, het is helemaal niet erg want zo ontdekken we de knipperende fruit vliegjes. (Vanmiddag al prachtige vlinders, vogels en een vastberaden kikker gezien die perse het huis in wilde).

Tot slot is ons avond uurtje tv kijken naar een enorme spin en een hagedis, erg spannend, omdat eerst het hagedisje naar ons lijkt te kijken. Uiteindelijk opent de hagedis de jacht op de spin die niks vermoed, wat we met z'n alle gade slagen, licht en camera in de aanslag. Natuurlijk missen we het 'moment suprème' en de spin is er snel vandoor, tijd om naar bed te gaan en het bed in te stoppen met de klamboe. Ik en Julie delen de kamer en praten nog wat terwijl ik dit blog typ en zij in haar reisdagboek schrijft :)

Wat een dag! Nu al zin in morgen, want we gaan naar Rhadjes zijn andere familie om het festival te vieren, maar voor nu lekker slapen. Ik heb het wel verdiend denk ik. Trouwens erg blij met de KLAMBOE hier!!!

Knuffel van Anna (die vanwege de cultuurschok al wat traantjes heeft gelaten en dus wel knuffels kan gebruiken <3)