Lumbini

Dag 29/30, 29/30 oktober 2014


Goeiemorgen!

Maar niet heus... We staan rustig op en zijn onder de indruk dat we nog genoeg tijd hebben als onze inactieve vriend van de bediening in hun mini resaurant voor de deur staat met de melding dat we nu weg moeten!... Uuhm pardon.. Volgens onze klok hebben we nog een uur de tijd. Enfin het komt er niet duidelijk uit wat nou waarheid is, dus van stand relaxed gaan we naar turbo stand. Tenminste ik dan, want Renske heeft niet al haar bagage mee. Vervolgens verwachten ze dat we in alle haast nog even tijdens ons ontbijt betalen. Ach ja.. Tis niet zo erg als meer dan de helft van je eten niet op de rekening staat HAHA. Oeps.. Slechte karma voor ons. Bij de bus zeggen ik en Renske elkaar gedag, we zien elkaar weer in Pokhara. En lang ben ik niet alleen, want ik zit nog maar net in de bus als ik ontdek dat ik naast 2 Nederlandse meiden zit! De rest van de reis praten we wat en zij geven me wat tips aangezien zij al in India zijn geweest. Als we dan eindelijk vlakbij lumbini zijn moeten we op een lokale bus overstappen. Geen probleem want we worden geholpen, maar de bus chauffeur lijkt haast te hebben en voor dat ik het weet rijdt de bus weg zonder de 2 meiden... Zwaaien is de enige optie, aangezien we geen gegevens of namen hebben uitgewisseld.. Hahaha.
Vervolgens staat de lokale bus 500 m verderop gewoon weer stil.. Maar goed. Onderweg stopt hij nog vaak genoeg en uiteindelijk staan we ergens ook 30 min still voor een weg blokkade omdat er zogezegd een belangrijk persoon blijkbaar langskomt. Na niemand gezien te hebben kunnen we weer verder.
Aangekomen in Lumbini blijf ik samen met een of andere kerel van de bus om niet lastig gevallen te worden en een hostel te vinden. Lukt binnen de 10 min en nadat ik wat georganiseerd en nagevraagd heb besluit ik morgen door te gaan naar pokhara en vandaag zoveel mogelijk te bekijken! Oohja ik kijk nog even tv.. Haha lekker kinds. Ik koop een busticket en vervolgens huur ik een riksja om door het park vol klooster te worden rondgereden ( de hele wereld mag er nu een klooster bouwen). Het is wel mooi en sereen, maar niet echt indrukwekkend. Tegen de tijd dat ik de geboorteplaats van Buddha berijk is de avond al gevallen, maar het doet niks af aan de sfeer en belevenig <3 Ik doe een 16-sec meditatie die ik heb geleerd van de Happinez en het valt op zijn plek dat ik Lumbini alleen bezoek ^^ Dan bedoel ik niet dat lumbini een fijne plek is, alles behalve! Ik eet in een vies tentje en me hostel is alles behalve mug vrij. De rest van de avond spendeer ik aan het bijwonen van de talentenjacht! Dat verwacht je hier niet, zo compleet met lasershow en presentatoren. Heerlijk om me tussen de schreeuwend Nepalese te bevinden die persoonlijke ruimte niet kennen. Er wordt ook zeker intresse getoond in mijn aanwezigheid, maar dat probeer ik toch wat af te houden om misverstanden te voorkomen! Het is super gaaf maar om 12 ga ik toch richting bed. Alleen richting, want de vliegen houden me wakker en er is me uiteindelijk maar 4 uurtjes slaap gegund.

Dag 30:

Dus om 6 weer uit de veren om de bus naar het meer belovende Pokhara te pakken ^^ Ik heb in een helder moment mijn anti-autoziekbandjes omgedaan en daar heb ik geen spijt van! Na een uurtje rijden en een aantal pogingen tot slaap komt er een Nepalese familie in de bus en hun dochter met de waterpokken wordt naast mij neergezet.... Heeeel eeerg fijjjjn. Goed.. Valt omheen te werken, maar na een uurtje blijkt ze super misselijk te zijn als een deel van haar maaginhoud over mijn broek sijpeld. Aan het ergste kan ik ontsnappen, maar het raam aan mijn kant bereikt ze niet.. Fijn hè. Ik ruil met haar vader en zit nu naast de moeder, maar na een uurtje blijkt ook zij behoorlijk wagenziek (gelukkig zit ze bij het raam). De geuren, geluiden, het slaapgebrek en lange busrit op de kronkelige weg doen ook mij geen goed! Gelukkig wordt ik gered door de lunch stop en dat helpt behoorlijk. Ik leg contact met 3 andere reizigers en heb een fijn gesprek. Betekend niet dat de weg ineens beter is en de vrouw naast me zich beter voelt, maar de afleiding en gedeelde smart is welkom :).
Aangekomen in Pokhara kom ik met wat hulp in het Ganden Yiga yoga center waar ik dit weekend een meditatie cursus zal volgend! Een portie geestelijke ontspanning en leerstof is wel welkom en de plek voelt meteen als een thuis! De sfeer is heerlijk en de lerares heel aardig.
S' avonds ga ik er alleen op uit om te eten en ik beland in een of andere shabby plek, maar eten is eten. Een dronken Nepalees heeft zoekt aandacht en aangezien ik alleen ben vindt hij die. Ik dien als praatpaal en het is wel prima, aangezien hij onschuldig oogt. Zijn hele levensverhaal komt over tafel in het meest gebrekkige engels tot nu toe, maar levenswijsheden zijn natuurlijk altijd welkom :) *keep up the positive thinking*. Uiteindelijk vind ik het gezelschap van een medereiziger en de dronke man zakt af. De medereiziger is een Duitse man die 6 weken vrij had genomen om te gaan fietsen en vervolgens op dag 3 ze arm heeft gebroken.. Fijn! Wel veel hulp en geluk had hij gehad en een Nepalees had hem verteld dat dit de manier van de een god was om hem duidelijk te maken dat het nog geen tijd is... Ja zo kun je er ook naar kijken! Oftwel de duitser zit nu met ziekteverlof in Nepal. Is toch zeker niet erg!
Dan toch snel terug en me bedje in na deze lange en vermoeiende dag!
Voor het eerste in lange tijd weer is een soort van zacht matras ^^

Weltruste lieve mensen <3